Rodzaj męski i żeński rzeczowników w języku włoskim

W języku włoskim istnieją tylko dwa rodzaje rzeczowników – męski i żeński. Na dodatek często możemy rozróżnić rodzaj rzeczownika, dzięki jasno określonym zasadom. Uwaga! Ten materiał stanowi wstęp do kolejnej lekcji o rodzajnikach określonych! Warto go przestudiować dwa razy!

Zasady

Skoro już wiemy, że występują tylko dwa rodzaje rzeczownika – męski i żeński, najwyższy czas poznać panujące w świecie języka włoskiego zasady ich rozpoznawania.

Rodzaj męski

W języku włoskim rzeczowniki rodzaju męskiego kończą się często na -o i -e

igła – ago
pięść – pugno
półka – ripiano
przyjazd – arrivo
ideał – ideale

Mogą kończyć się na -a, jeśli:

• rzeczownik określa postacie męskie, lub
• rzeczownik kończy się na -ista, lub
• rzeczownik kończy się na -ma.

Zazwyczaj możemy doliczyć jeszcze rzeczowniki pochodzenia obcego, kończące się spółgłoską, dni tygodnia i nazwy miesiąca.

Wyjątkiem od powyższych reguł są słowa: domenica – niedziela i mano – ręka, które są rodzaju żeńskiego

Rodzaj żeński

W języku włoskim rzeczowniki rodzaju żeńskiego kończą się na -a (pamiętaj jednak o -ma, -ista itd.!) i -i, -tà, -tù

kopuła – cupola
kora – corteccia
taniec – danza

Niektóre rzeczowniki zakończone na -o, -e, są rodzaju żeńskiego, przykładem może być wcześniej podane mano – ręka, czy radio – radio (jest ich bardzo mało)

Mała rada

Najlepiej przy nauce zapamiętać rodzaj rzeczownika. Osoby i zwierzęta często nie różnią się rodzajem od odpowiedników w języku polskim.